Nerelisin diye sordu adanın yerlisi müzisyen kadın. Türkiye
diye yanıtladım. Bir anlık duraksamadan sonra, dünyanın öteki tarafından dedi.
Çok uzaktan. Ben bu adada doğdum, büyüdüm. Buradan ayrılıp başka bir yerde
yaşayabileceğimi, o kadar uzaklaşabileceğimi düşünemiyorum.
O an farkına vardım mesafelerin. Sahi nasıl gelmiştim onca
yolu? Denizler okyanuslara eklenerek mi taşımışlardı beni Pasifik’teki bu
adaya, Oahu’ya? Yüzerek mi uçarak mı varmıştım? Birden farkına vardım doğduğum
şehrin uzaklığını.
Ama hoş bir huzur, yumuşak bir melodiydi adadaki varlığım,
inkar edemem. Sevdim Oahu’nun kenarlarında dolaşmayı, okyanusla uyuyup
uyanmayı. Telafuzu zor adını hiç anlayamadığım güzel sesli adalı kadın ve müzisyen arkadaşlarıyla adanın
üzerinde dolaşan bir kuş hafifliğindeydim.
Halekulanı Hotel’in, adını Charlie Chan House’a ait House Without
a Key romanından alan muhteşem mekanında Hawaii müzikleri. Bir ukulele, iki gitar.
Ve Hawaii’nin yerel dansı Hula… Her akşam aynı yerde, okyanusun üzerinde gün
batmaya başlarken, tatlı tatlı başlıyor adalılar birlikte büyüdükleri ezgilere.
Her bir şarkının hikayesini anlatarak, yer yer tercümesini yaparak, ada için
öneminden, tarihinden bahsederek sakin bir tondan söylüyorlar. Performans
boyunca yüzündeki gülümsemeyi değiştirmeyen Hula dansçısı, elleriyle kollarıyla
yumuşacık hareketler yapıyor. Bedeninin bütün adayla uyum içinde salınması,
tatlı tatlı dokunuyor ruhuma. Gülümsemeden, o ruhani hareketin bir parçası
olmadan duramıyorum. Bu performansa kayıtsız kalamıyorum, kinestetik tepkiler
veriyor vücudum oturduğu yerden. Gökyüzüne bakıyorum, dansçıya bakıyorum, huzur
buluyorum.
Derken yağmur başlıyor. Mekanın masalara bıraktığı mavi
şemsiyeleri açıyoruz. Duruyor, tekrar başlıyor yağmur. Ürkütmeden, yağıp
geçiyor. Akşamın güzelliğini bölmeye yetmiyor gücü. Dört kere gidip geliyor
dansçı. Elleriyle, kollarıyla, kalçalarıyla anlatıyor her şarkının hikayesini.
Her Alohada kalbine yaklaşıyor. Gülümsüyor, hep gülümsüyor. Ağzımda Hale
Tai’nin tadı, gülümsüyorum. Ben de
gülümsüyorum…
Fotoğraf: Özgür Keleş, Creative Commons |
Hale Tai (solda), Halekulani Sunset (sağda) |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder