TUHAF

Söyleyecek çok şeyi var hepimizin. Susuyoruz.

Susup dinlememiz, dinleyip öğrenmemiz, hatta düşünmemiz gerek çokça. Avaz avaz bağırmalar, çığlıklar.

Bize gereken bir nefes arası. Tuhaf ki nefesimizi tutuyoruz.

İhtiyacımız olan saygı, biraz incelik, nezaket.

- Buyurun beyefendi ne diyordunuz?

- Lütfen hanımefendi, siz buyurun.

Gülümsemek, yüreklendirmek, gülümseyerek öğretmek, korkutmamak, sakinleştirmek…

Hoşgörü öğretilen bir şey midir?

Okumak, okutmak ve bir kitabın peşi sıra gitmek belki…

Fakat okunmamış bir kitabın değil!

Okunmuş tek bir kitabın da değil!

Vicdan okuyarak öğrenilen bir şey midir?

“ Sakladığın sürece istediğin günahı işleyebilirsin. Burası Türkiye!”*

İçimiz yumuşasın diye biraz daha merhamet. Sadece kardeşi olanlara mahsus olmamalı paylaşmak.

Her gün biraz daha gelişip, ilerlemeliyken, daha üretken, daha yaratıcı, daha umutlu, daha pozitif ve daha insancıl; nasıl oluyor da bu şiir sanki az önce yazılmış gibi hala? Tuhaf mı tuhaf…

TUHAF

siz tuhafı belki de

yaprakları yedi renkli

      bir merakeş menekşesi sanıyorsunuz

oysa tuhaf deyince ben

            bir tozlu kasabada bir tozlu tuhafiye

                  cıncık boncuk helva zeytin

                  krem pertev ve göztaşı

                  Çekoslovak kurşunkalem

                  öğrencisiz sarıdefter

                  cetvel silgi açıölçer

                  çıplak kadın fotoğraflı aynalar

                  solgun kuka iplikleri kazak şişleri

                  ve kurumuş birkaç sinek

                  ve şahiçe süreyya

                  ve keriman halis ece

                       güzellik kraliçesi

                  bir de bismillah

bir örümcek durmadan karıştırır eski defterlerini 

                                                                 nefretin

beklemek olur nefret

abdest almak olur nefret

ve namaz kılmak

tuhaf değil mi?

ve sonra

karanlık bir odaya birdenbire girince

elimi birdenbire orama bastırırım

        sanki korurum oramı karanlıktan

        sanki korumam gerekirmiş oramı karanlıktan

tuhaf değil mi?

alıştıra alıştıra kendimi karanlığa

adım adım yaklaşırım yasaklar ülkesine

           ve yatarım zenci kızla 

                  atımın gölgesinde

tuhaf değil mi?

bana karpuz bıçaklatır zenci kız

kaldırarak yıldızlara bacaklarını

tuhaf değil mi?

bana hep bir tuhaf gelir nedense

         bir zencinin ingilizce sayıklaması

çünkü ben hep sanırdım ki eskiden

         sarı saçlı mavi gözlü ve çok dişli bir çocuktur

                                                                    ingilizce

onu ancak ve ancak

            sarı saçlı 

            mavi gözlü 

            ve çok dişli çocuklar sevebilir

tuhaf değil mi?

ne zaman çarşıda bir anne görsem

çocuğunu arabada iteler gider

bir kanguru bana uzaklardan el eder

güle güle ölürüm krokodil'e

tuhaf değil mi?

bana bir de tuhaf gelen

      neron'ların hit'lerin sandıklardan çıkması

seçenlerin seçilenden korkması

rüşvetin papaz gibi girip çıkması

suçun ülke yönetmesi örneğin

              ve zincire vurulması suçlunun

bana hep tuhaf gelir nedense

tuhaf da değil hatta

bana hep komik gelir

               demokrasi oynaması bir diktatörün

               ve sırtlanın ağzında zeytin dalı tutması

çünkü tuhaf

bir tozlu kasabada bir tozlu tuhafiye

               sakızlar durur rafta

               üstünde besmelelerin

Hasan Hüseyin Korkmazgil

Haziranda Ölmek Zor

* Ece Temelkuran, " Devir", sy:294